به نام خدا

بین دنیای مجازی و واقعی فاصله ای هست که جز با حسرت پر نمیشه ،تو این رو  می دونی ،  ولی چرا باز گرفتار
میشی ، چون جلوی خودت رو نگرفتی و زیاده روی کردی ،حالا عاشق شدی ،دنبال یه راهی برای وصال می گردی
، اما رسیدن سرابی  بیش نیست  .
 همون فاصله ی بین دنیای مجازی و  واقعی می تونه  هزار هزار مانع  ایجاد کنه ، حالا بر فرض  مثال که تو و اون کاملا هم دیگه رو شناخته باشید ، مناسب و هم کفو هم دیگه باشید. اما بالاخره یکی از اون هزاران  مشکل دامنگیر شما هم میشه ، اگر شما همدیگه رو خواستید  اما خانواده ها  مانع شدند گله نکنید ، اگه شما

جای اونها  بودید چه  می کردید ؟  چطور به  کسی  که ندیدید و  نشناختیداعتماد می کردید ؟ قبول کنیم  که مخالفت  خانواده ها  یه چیز عادیه ، حالا که این عشق  نتیجش  چیزی جز  حسرت  نیست  حالا  که  میشه با کنترل خودمون جلوی  چنین  عشقی رو گرفت چرا این کار رو نکنیم ؟
من  با اینکه وقتم  رو  با  او بیهوده  تلف  نمی کردم  و  بحث های خوب  و انسان سازی می کردم اما  با زیاده روی در چت بلایی سر دل خودم آوردم که جز با کمک خدا جبران  پذیر نیست .

خدایا ! اگه  تو به فریاد دلم  نرسیده بودی  الان از غصه مرده بودم  .

دوستان اگر به عقب بر می گشتم دیگه  هرگز  راهی رو که الان اومدم نمی رفتم . خیلی پشیمونم .